Gra umysłu | 109

G

 

Dobrze, śnić Panie, wraz z Tobą
I czuć Ciebie jako siebie
Bo wtedy mam jasną świadomość
Że oto już jestem w niebie
­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­I śnię sen zmysłów moich
­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­Wciąż odnajdując siebie
­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­I wiem, Ja – czysta świadomość
­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­Że zawsze jest tylko Jeden
Albo ty albo Ja
To umysłu zwykła gra
Wybierz więc kto grę to śni
Czy to Ja czy może ty?
­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­Gdy Ja boską grę roztaczam
­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­Wtedy moja jest to praca
­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­Skutki jej biorę na siebie
­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­Ty zaś pozostajesz w niebie
Jeśli sprawcą się ogłaszasz
Wtedy twoja jest to praca
Działaniem swym tworzysz karmę
I czujesz się często marnie
Bądź więc świadom, żyjesz w niebie
Nie bierz niczego do siebie
Niech cię cieszy boska gra
Wynik znasz: małe ty – duże JA

 

 

Skomentuj

Autorka: Halina Kwolek